Japan 2016!
Blijf op de hoogte en volg Jeannet
01 April 2016 | Japan, Tokio
Konnichiwa!
Onze droomreis is begonnen en inmiddels zijn we al een paar dagen verder. Afgelopen maandag 28 april kwamen we in Tokyo aan. Gemiddeld 18 graden met een zonnetje! De kersenbloesems bijna overal in bloei! Superlekker eten en veel interessante dingen om te zien en te doen! Dit moet een super-vakantie worden!
Maandagochtend zijn we na veel zoeken aangekomen in ’t hotel, eerst een paar uur geslapen om van de jetlag af te komen en toen aan ’t einde van de middag de stad in gegaan, beginnend bij Tokyo Central Station en gelopen naar Ginza. Ginza is een soort P.C. Hooftstraat maar dan een hele wijk. Veel te duur om daar een hapje te gaan eten. Terug naar ’t station dan maar. Het bijzondere in Japan is dat bijna bij ieder metro- en treinstation winkels en betaalbare restaurants te vinden zijn. Daar hebben gemiddeld voor 6 eu p.p. best ok gegeten. Bestellen was nogal spannend: we konden bij een automaat kiezen wat we wilden eten (’t apparaat kon wel engels maar we snapten ’t nog niet), er kwam een bonnetje uit geprutteld en de dame achter de kassa bracht ons wat we besteld hadden. ’t Zag er niet zo mooi uit als op ’t plaatje maar dat namen we maar voor lief. Gauw terug naar ’t hotel en naar bed, de jetlag was nog niet gevlogen…
Dinsdagochtend was het doel de Tsukiji Fish Market, de grootste voedselveiling ter wereld. Het veilen van die reuze tonijnen hebben we niet meegemaakt, dan gebeurt om 05.30h en je moet er een uur van tevoren al aanwezig zijn, wil je dat kunnen meemaken. Er kan geen ticket worden gekocht, belangstellenden moeten zich verzamelen om 04.30h bij de veilinghal en alleen de eerste 100 personen mogen mee naar binnen. First come, first serve! Zal je net zien: hebben we ons heel enthousiast uit ons bed gehesen (de jetlag nog niet helemaal voorbij), taxi gepakt naar de veilinghal (openbaar vervoer rijdt nog niet op dat tijdstip) en sluit je aan in de rij om nummer 101, 102 en 103 te zijn -_- Laat maar dan… 9.00h daar zijn vonden we een stuk christelijker en hoewel de meeste vis al verkocht was, hebben we toch nog genoeg gezien! Kerels die tonijnen in stukken sneden met messen van ongeveer een meter lengte, tonijnkoppen die werden uitgebeend, tonijnoogballen die knipoogden, levenden inktvissen een handje gegeven (Robin wilde niet), en much much more!
Op ditzelfde terrein van de veiling zijn ook enorm veel eettentjes die de die nacht gevangen vis verwerken tot de allerlekkerste sushi (tenminste, dan hebben we ons laten vertellen, wij kregen geen kans om dat zelf te beoordelen, zie de foto waarom). Naast eettentjes ook superveel winkeltjes met spullen voor in de keuken.
Woensdag naar Bethel! Ook al weet je dat in Japan dingen op dezelfde manier georganiseerd zijn als bij ons, ’t blijft super bijzonder om te zien hoe dat in Japan gebeurd! Bethel Japan ligt in de stad Ebina en is ruim een uur met de trein vanaf Roppongi, de wijk waar ons hotel staat. In Ebina komt geen enkele toerist, dus niets is in ’t engels aangegeven, maar lang leve Google maps!!! Bus en bushalte was zo gevonden. Toen we uitstapten kwamen we gelijk twee broeders tegen en 1 van hen was zo lief om ons naar Bethel te brengen.
Omdat we om 12.00h aankwamen bij Bethel moesten we een uur wachten tot de rondleidingen weer werden gegeven. We kregen de tip om bij de supermarkt in de buurt een bento-box te halen en in de tuin van Bethel te eten, onder de kersenbloesem en met andere broeders en zusters! We zaten naast een gezin, waarvan de kinderen de Japanse David en Sofie inspreken, Callep-uh soshite Sofii. Zij hadden de avond daarvoor de op de vergadering ’t filmpje gezien over Sail 2015 en ze waren erg onder de indruk wat alle vrijwilligers hadden gedaan. Een mooi compliment!
De rondleiding werd gegeven door broeder Chicka (hij wist wat ‘t betekent); we moesten hem ‘delen’ met een gezin uit Ohio. Dit gezin, fam. Hemstreet, en dat eerdergenoemd Japanse doen jullie allemaal de groeten!
Donderdag de Tokyo Skytree in. Een 634 meter hoge toren waar je voor veel te veel geld in mag. Dus doen we dat. Je kan de toren in door eerst door het winkelcentrum Solamachi te lopen (heeeeel slim, die Japanners) en op de 5e etage van dit winkelcentrum kan je de toren in. Omdat we buitenlanders zijn, mogen we andere type kaartjes kopen en dus ook veel sneller naar boven (10 minuten wachten in de rij i.p.v. ruim 1,5 uur). Met 16 seconden ben je op 350 meter hoogte (ik heb ’t ooit getimed: in Prattenburg kost ‘t 28 seconden om van de begane grond naar de 5e etage te gaan met de lift).
Het uitzicht was echt indrukwekkend, zo indrukwekkend dat Robin slappe knieën kreeg. Weg enthousiasme. Bij het loket beneden zei hij nog stuiterend ‘we gaan nog wel die 100 meter hoger he!’. Dat kan namelijk, maar dat feest ging voor hem niet door. Hij naar beneden, m’n broertje en ik eerst 1 etage lager om daar door de glazen vloer te kijken en daarna een kaartje te kopen voor 100 meter hoger. Na een blik door die glazen vloer, kregen wij ook weke knieën. Weg enthousiasme. Hup, in de lift met Robin. Maar indrukwekkend was ’t zeker!
Halverwege de middag was ons volgende doel Ueno Park, een van de grotere openbare parken in de stad. Daar wilden we graag naar toe, want volgens de Kersenbloesem-forecast was ’t in het park al roze van de bloesem! Het zag er prachtig uit, bijna magisch. In het midden van het park stonden ter gelegenheid van de bloesem overal eettentjes. Bij 1 tentje werd tako tamago (mini-octopus met een ei erin) gegrild, eten natuurlijk! Robin wilde niet, hij weet niet wat hij mist! Anyway, zo’n mini-octopus is 5 cm in lengte en in diameter. Hoe eet je zoiets op een beschaafde manier op? Niet, dacht ik, dus hup in 1x in m’n mond. Geen goed idee, want nou ja… 10 meter verderop liet een mevrouw me – onbewust – zien hoe je dat beschaafd doet. Eerst rondom de pootjes eraf, daarna hou je ’t lijfje over en in 2 verdere happen heb je ’t op!
Overal lagen er in ’t gras uitgespreide blauwe en groene en oranje zeilen onder de bloesembomen, zodat Japanners daar van hun meegebrachte maaltijd, drank en bloesems kunnen genieten. Gewoon ergens op een zeil gaan zitten mag niet, je moet een plekje reserveren. Voor veel mensen een gelegenheid om ongegeneerd dronken te worden. Hebben Japanners ook niet heel erg veel drank voor nodig trouwens.
Donderdag was onze laatste dag in Tokyo, vrijdagochtend met de trein naar onze volgende bestemming: Matsumoto. Daar zullen we 2 dagen blijven en dan met de bus dwars door de Japanse Alpen naar Takayama.
Er is nog zo enorm veel te zien en te doen in Tokyo, daar zijn vier dagen echt te weinig voor. Zit niks anders op dan toch nóg maar een keer naar Japan te gaan…
Onze droomreis is begonnen en inmiddels zijn we al een paar dagen verder. Afgelopen maandag 28 april kwamen we in Tokyo aan. Gemiddeld 18 graden met een zonnetje! De kersenbloesems bijna overal in bloei! Superlekker eten en veel interessante dingen om te zien en te doen! Dit moet een super-vakantie worden!
Maandagochtend zijn we na veel zoeken aangekomen in ’t hotel, eerst een paar uur geslapen om van de jetlag af te komen en toen aan ’t einde van de middag de stad in gegaan, beginnend bij Tokyo Central Station en gelopen naar Ginza. Ginza is een soort P.C. Hooftstraat maar dan een hele wijk. Veel te duur om daar een hapje te gaan eten. Terug naar ’t station dan maar. Het bijzondere in Japan is dat bijna bij ieder metro- en treinstation winkels en betaalbare restaurants te vinden zijn. Daar hebben gemiddeld voor 6 eu p.p. best ok gegeten. Bestellen was nogal spannend: we konden bij een automaat kiezen wat we wilden eten (’t apparaat kon wel engels maar we snapten ’t nog niet), er kwam een bonnetje uit geprutteld en de dame achter de kassa bracht ons wat we besteld hadden. ’t Zag er niet zo mooi uit als op ’t plaatje maar dat namen we maar voor lief. Gauw terug naar ’t hotel en naar bed, de jetlag was nog niet gevlogen…
Dinsdagochtend was het doel de Tsukiji Fish Market, de grootste voedselveiling ter wereld. Het veilen van die reuze tonijnen hebben we niet meegemaakt, dan gebeurt om 05.30h en je moet er een uur van tevoren al aanwezig zijn, wil je dat kunnen meemaken. Er kan geen ticket worden gekocht, belangstellenden moeten zich verzamelen om 04.30h bij de veilinghal en alleen de eerste 100 personen mogen mee naar binnen. First come, first serve! Zal je net zien: hebben we ons heel enthousiast uit ons bed gehesen (de jetlag nog niet helemaal voorbij), taxi gepakt naar de veilinghal (openbaar vervoer rijdt nog niet op dat tijdstip) en sluit je aan in de rij om nummer 101, 102 en 103 te zijn -_- Laat maar dan… 9.00h daar zijn vonden we een stuk christelijker en hoewel de meeste vis al verkocht was, hebben we toch nog genoeg gezien! Kerels die tonijnen in stukken sneden met messen van ongeveer een meter lengte, tonijnkoppen die werden uitgebeend, tonijnoogballen die knipoogden, levenden inktvissen een handje gegeven (Robin wilde niet), en much much more!
Op ditzelfde terrein van de veiling zijn ook enorm veel eettentjes die de die nacht gevangen vis verwerken tot de allerlekkerste sushi (tenminste, dan hebben we ons laten vertellen, wij kregen geen kans om dat zelf te beoordelen, zie de foto waarom). Naast eettentjes ook superveel winkeltjes met spullen voor in de keuken.
Woensdag naar Bethel! Ook al weet je dat in Japan dingen op dezelfde manier georganiseerd zijn als bij ons, ’t blijft super bijzonder om te zien hoe dat in Japan gebeurd! Bethel Japan ligt in de stad Ebina en is ruim een uur met de trein vanaf Roppongi, de wijk waar ons hotel staat. In Ebina komt geen enkele toerist, dus niets is in ’t engels aangegeven, maar lang leve Google maps!!! Bus en bushalte was zo gevonden. Toen we uitstapten kwamen we gelijk twee broeders tegen en 1 van hen was zo lief om ons naar Bethel te brengen.
Omdat we om 12.00h aankwamen bij Bethel moesten we een uur wachten tot de rondleidingen weer werden gegeven. We kregen de tip om bij de supermarkt in de buurt een bento-box te halen en in de tuin van Bethel te eten, onder de kersenbloesem en met andere broeders en zusters! We zaten naast een gezin, waarvan de kinderen de Japanse David en Sofie inspreken, Callep-uh soshite Sofii. Zij hadden de avond daarvoor de op de vergadering ’t filmpje gezien over Sail 2015 en ze waren erg onder de indruk wat alle vrijwilligers hadden gedaan. Een mooi compliment!
De rondleiding werd gegeven door broeder Chicka (hij wist wat ‘t betekent); we moesten hem ‘delen’ met een gezin uit Ohio. Dit gezin, fam. Hemstreet, en dat eerdergenoemd Japanse doen jullie allemaal de groeten!
Donderdag de Tokyo Skytree in. Een 634 meter hoge toren waar je voor veel te veel geld in mag. Dus doen we dat. Je kan de toren in door eerst door het winkelcentrum Solamachi te lopen (heeeeel slim, die Japanners) en op de 5e etage van dit winkelcentrum kan je de toren in. Omdat we buitenlanders zijn, mogen we andere type kaartjes kopen en dus ook veel sneller naar boven (10 minuten wachten in de rij i.p.v. ruim 1,5 uur). Met 16 seconden ben je op 350 meter hoogte (ik heb ’t ooit getimed: in Prattenburg kost ‘t 28 seconden om van de begane grond naar de 5e etage te gaan met de lift).
Het uitzicht was echt indrukwekkend, zo indrukwekkend dat Robin slappe knieën kreeg. Weg enthousiasme. Bij het loket beneden zei hij nog stuiterend ‘we gaan nog wel die 100 meter hoger he!’. Dat kan namelijk, maar dat feest ging voor hem niet door. Hij naar beneden, m’n broertje en ik eerst 1 etage lager om daar door de glazen vloer te kijken en daarna een kaartje te kopen voor 100 meter hoger. Na een blik door die glazen vloer, kregen wij ook weke knieën. Weg enthousiasme. Hup, in de lift met Robin. Maar indrukwekkend was ’t zeker!
Halverwege de middag was ons volgende doel Ueno Park, een van de grotere openbare parken in de stad. Daar wilden we graag naar toe, want volgens de Kersenbloesem-forecast was ’t in het park al roze van de bloesem! Het zag er prachtig uit, bijna magisch. In het midden van het park stonden ter gelegenheid van de bloesem overal eettentjes. Bij 1 tentje werd tako tamago (mini-octopus met een ei erin) gegrild, eten natuurlijk! Robin wilde niet, hij weet niet wat hij mist! Anyway, zo’n mini-octopus is 5 cm in lengte en in diameter. Hoe eet je zoiets op een beschaafde manier op? Niet, dacht ik, dus hup in 1x in m’n mond. Geen goed idee, want nou ja… 10 meter verderop liet een mevrouw me – onbewust – zien hoe je dat beschaafd doet. Eerst rondom de pootjes eraf, daarna hou je ’t lijfje over en in 2 verdere happen heb je ’t op!
Overal lagen er in ’t gras uitgespreide blauwe en groene en oranje zeilen onder de bloesembomen, zodat Japanners daar van hun meegebrachte maaltijd, drank en bloesems kunnen genieten. Gewoon ergens op een zeil gaan zitten mag niet, je moet een plekje reserveren. Voor veel mensen een gelegenheid om ongegeneerd dronken te worden. Hebben Japanners ook niet heel erg veel drank voor nodig trouwens.
Donderdag was onze laatste dag in Tokyo, vrijdagochtend met de trein naar onze volgende bestemming: Matsumoto. Daar zullen we 2 dagen blijven en dan met de bus dwars door de Japanse Alpen naar Takayama.
Er is nog zo enorm veel te zien en te doen in Tokyo, daar zijn vier dagen echt te weinig voor. Zit niks anders op dan toch nóg maar een keer naar Japan te gaan…
-
01 April 2016 - 17:45
Dennis B:
Super leuk! Lekker man die octopus gegrild... haha Watje die Robin :'-) haha geniet er lekker van! -
02 April 2016 - 07:20
Maysoun:
Geweldig leuk om t lezen.
Ben nu al benieuwd naar t volgende verslag groetjes Maysoun -
02 April 2016 - 11:59
Leon B:
Echt super gaaf verhaal!! We want more!! We want more!! -
02 April 2016 - 12:03
Mtje:
Wat een jetlag! 28 april aangekomen, zover zijn wij hier in NL nog niet hoor!
Have fun, post snel een nieuw verslag =) -
02 April 2016 - 12:43
Neger ;):
Super leuk verslag!!! Kan niet wachten tot de volgende! Geniet ervan guys! :) -
02 April 2016 - 21:39
Co:
Heel leuk om met jullie mee te reizen. Had de vorige mail beantwoord om vervolgens een net berichtje van de site te ontvangen dat mijn bericht niet bij jullie zou aankomen. Geniet nog lekker verder en Robin laat je niet gek maken, zwicht niet voor die inktvis, nooit aan beginnen! -
02 April 2016 - 22:07
Maureen:
Hebben genoten van jullie verslag. Wat heerlijk dat we op zo'n manier met jullie mee kunnen reizen.
Bij het lezen werden de beelden levendig Jeanet en konden we Robin zijn reactie zowat "zien" bij de toren en de inktvis. Geniet van elk moment en we kijken uit naar het vervolg -
04 April 2016 - 14:01
Jan En Yvonne:
Wij hebben het verslag net gelezen en super dat de thuis blijvers er ook zo van kunnen genieten je reist als het ware mee.
Jullie hebben al veel gedaan en gezien maar dat verhaal van de inktvis is ook niet aan mij besteed ik geef Robin gelijk om het niet te eten.
Super ,gave reis die jullie doen dus ook wij hebben genoten van het verslag kan haast niet wachten op de volgende.
En dan die toren echt gaaf is dat ,nu geniet ervan met elkaar,liefs en groetjes van Jan en Yvonne
-
04 April 2016 - 22:16
Heleen:
Heel gaaf allemaal maar die foto van jullie drieën vind ik toch het leukst.............
Heel erg aardig dat jullie ook de tijd nemen om ons een beetje mee te laten genieten. Ik kan bijna niet geloven dat die foto's echt van jullie zijn. Tot nu toe zaten Sjaan en ik samen kwijlend naar dit soort plaatjes te kijken, nu ik opeens alleen.
-
05 April 2016 - 10:31
Ruki Kromodihardjo:
Hoi Jeannet, Robin en Bennie,
Leuk verhaal en ook mooi.
Ook heel veel gezien dan, jammer dat jullie die grote tonijnvissen
niet hebben gezien. Dat zou ik graag in levende lijve zien, hoe groot ze zijn.
Veel plezier nog in Japan .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
